Op weg naar het noorden

De auto zoeft over het asfalt en we rijden in een bescheiden tempo naar het noorden. We hebben de internationale luchthaven bij Keflavik verlaten en rijden over het schiereiland Reykjanes. Links de Atlantische Oceaan, voor en rechts lavavelden die dit prachtige land tekenen. Bij Vogar direct de eerste stop en de meeuwtjes waren niet heel blij met onze komst; ze scheerden over onze hoofden heen en voerden schijnaanvallen uit. 

Hoe dan ook: IJsland, daar zijn we weer.

We zitten met ons vieren in de Hyundai Tuscon die ons over het eiland vervoert: Susanne, Sander, Albert en ondergetekende en we gingen op weg naar Borgarnes voor de eerste overnachting. 

We rijden over weg 41 en rijden na een half uur groot-Reykjavik binnen; in de voorsteden van de hoofdstad en Reykjavik zelf wonen 140.000 van de 350.000 inwoners maar pas tegen het einde van de reis gaan we de stad in. Nu rijden we door en komen we terecht op de grote ringweg door IJsland, weg 1. Dit wordt onze rode draad in dit fraaie land. 

Het IJsland-gevoel

Reykjavik groeit en groeit en je ziet zowaar hogere kantoorflats en er zijn veel meer twee- en driebaanswegen. Het is 16 juni, vrijdag, de start van een feestelijk weekend (morgen is Onafhankelijkheidsdag en dat is hier een groot ding). Het is druk met IJslanders die op weg gaan naar huis of naar hun vakantiehuis.

In de verte zie je de berg Esjá al liggen. Met zijn 914 meter is het niet overdreven hoog, maar het beschermt de hoofdstad wel tegen de ergste uitwassen van de polaire wind. 

Eenmaal voorbij het stadje Mosfellsbær rijden we over de voet van de berg en als we de ruime bocht hebben genomen kijken we naar het noorden, en rijden we weg uit de beschaving en schijnbaar naar het ruige einde van de wereld. Het gebied waar eeuwenlang ondanks alles mensen woonden en de uitdagingen overleefden, alleen en zelfstandig. 

We hebben de keuze om naar onze eerste overnachtingsadres te rijden; via een tunnel onder het Walvisfjord (Hvalfjordur) of er omheen. Het werd de laatste mogelijkheid; de rit was mooi maar lang, langer dan gedacht. 

Een mooie eerste dag die eindigde aan tafel met kabeljauw en andere vissen. 

Om 22.10 uur is het nog klaarlicht, maar we gaan het schemeren vannacht niet afwachten. Morgen gaan we op pad en IJsland echt beleven.