IJs-land

Het is oer-Nederlands om voortdurend over het weer te kletsen, maar goed, het weer leek dan ook vandaag de hoofdrol te gaan spelen. Het begon met mist en later voegde zich de regen erbij. Zelfs voor IJslandse begrippen ging het nergens meer over.

Maar drie maal raden wie er ondanks alles toch afmeerden in een rubberboot om de Fjallsarlon te bekijken... 

Dit gletsjermeer is het kleine zusje van de Jökullsarlon, dat wereldberoemd werd toen een achtervolgingsscene uit de James Bondfilm Die Another Day daar werd opgenomen.
De Fjallsarlon is een ontdekking van Sander,  die snel op zoek ging naar een alternatief, toen bleek dat rondvaarten op de Jökullsarlon waren volgeboekt.

Dit  meer ligt aan de voet van de gletsjer Fjalljoküll, dat onderdeel is van de immens grote Vatnajoküll; deze  is groter dan alle gletsjers in de Alpenlanden bij elkaar.Van tijd tot tijd breekt er een stuk ijs af dat langzaam maar zeker smelt. 

De IJslandse organisatie die de vaarten op de Fjallsarlon organiseert, liet niets aan het toeval over: voor iedereen een water- en winddichte jas, een opblaasbare reddingsvest om de nek en een regenbroek die -als die heel zou zijn- het water tegenhield. Arme Sander had een broek die niet heel was en ja, gletsjerwater is koud. Maar verder, het pak sloot de kou buiten.

We vertrokken snel met gids Markus (uit Duitsland), vier New Yorkers en twee Australische Nederlanders om de Fjallsarlon te bekijken en het was ronduit prachtig. Markus viste een stuk ijs uit het water dat ongeveer 500 jaar oud is, want zo lang duurt het voor het ijs van bovenop de berg het meer in schuift. Indrukwekkend.

Diamond

Na afloop reden we toch even terug naar de Jökullsarlon om dit meer vanaf de kant te bekijken. Het was een parade van veelkleurige ijsschotsen die onder de brug door de oceaan indreven. We waren echt op tijd want kort daarna kwam de mist terug en begon het te regenen (om niet te zeggen: plensen).

Maar hoe dan ook, Diamond Beach zou en moest nog worden bezocht. Terecht, want de ijsblokken op het zwarte lavazand geven een bijzonder mooi effect.

Afvinken

Zeik- en zeiknat klommen we in de auto en we reden verder naar het westen. De regen kletterde op de Hyundai en ik zag het al weer gebeuren. Voor de vierde keer rijd ik langs het Nationale Park Skaftafell met de Svartifoss als onbetwiste hoogtepunt en voor de vierde keer leek het weer mij een bezoek aan de zwarte waterval te verhinderen.

Maar zie het wonder, een stukje blauwe lucht en feller licht dat afkomstig was van de zon, die toch nog bleek te bestaan. En zo ging het dan eindelijk gebeuren. De Svartifoss kan worden afgevinkt. Smaken verschillen natuurlijk, maar deze waterval is toch wel een topper.