Het betere bochtenwerk

OLYMPOS / APELLA – We maken vandaag de eerste week vol en het wordt tijd voor enkele superlatieven van dit eiland: Olympos en Apella. Alleen al de weg ernaar toe was vol oh’s en ah’s. Karparthos is kwa landschap en natuur volstrekt uniek en overtreft de stoutste verwachtingen.

De afgelopen dagen was de wind gaan liggen en werd het steeds warmer op het eiland. Daarom lasten we twee stranddagen in: op woensdag lagen we in de baai van Christou Pigadi aan de oostkust, op donderdag landen we weer op Agios Nikalaos aan de westkust (wat voorzichtig aan een favorietje aan het worden is). Daar kon ik het eerste boek uitlezen, het tempo zit er in. Maar vrijdag was het weer vooruit met de geit en dus ook weer tijd voor een bijdrage op het blog.

Een wereldje op zich
Olympos is een bergdorp in het noorden van het eiland dat pas sinds 1979 met de auto bereikbaar is. Het dorp is honderden jaren geleden gesticht (ver weg in de bergen, als bescherming tegen piraten) en was tot aan de ontsluiting een wereldje op zich met een eigen taal (Byzantijns) en een eigen klederdracht. Bijzonder is ook dat het vrouwen hier voor het zeggen hebben en het meeste werk doen, en dat mannen volgens de beschrijving zich bezighouden met zang en muziek maken. In vergelijking met ons de wereld op zijn kop dus (3..2..1).
 

De Griekse wegenbouwers hebben een echt kunststukje afgeleverd. De wegen zijn goed en behoorlijk onderhouden en bieden de meest fantastische vergezichten. Natuurlijk, er komen wel eens stenen naar beneden en soms steken een paar geiten onverwachts de weg over, maar dat hoort er bij. De route langs de bergwanden, de donkere wolken die over de toppen kruipen, de enorme ruigte; het maakt het landschap soms intimiderend. De afstand van 43 kilometer kostte ons vijf kwartier dankzij de vele bochten. 

Souveniers
We hebben niet het meest ideale fotoweer vandaag: wolkjes mogen van ons, maar vandaag pakten soms donkere wolken samen boven dit gebied. Ze trokken weliswaar snel over, maar het was voor Karpathiaanse begrippen een bijzonder gezicht. 

Het dorpje Olympos staat op de werelderfgoedlijst van de UNESCO en we snappen dat helemaal, echt een heel leuke plek. 

Toen de wegen werden aangelegd en in 1980 het dorp werd aangesloten op het electriciteitsnetwerk, kwamen de toeristen en waar je dan voor uit moet kijken is dat je ge-Volendamt wordt; dat je bijvoorbeeld in het Nederlands door een Grieks dametje wordt geattendeerd op het ‘mooie uitzicht’ vanuit haar taverne. Toen we ons echter door de boobytrap vol souvenierwinkeltjes en de taverna’s heen geworsteld hadden, lag het dorpje open voor het slenteren door de straatjes en het was echt de moeite waard. Maar goed, we waren de bussen voor, die nog veel meer toeristen zouden gaan aanleveren.

Parel
Op naar het volgende hoogtepunt: het strand van Apella, dat steevast wordt gerekend tot de mooiste van Griekenland. De ligging, het water met alle schakeringen van het blauw die je kunt bedenken, de natuur er omheen, maken Apella tot letterlijk en figuurlijk een plaatje. Een verborgen schat, dat gewoonweg te ver ligt om regelmatig te bezoeken, maar het is een parel.

Klik hier voor een zen-momentje van Apella-beach