Kafé Skopi

OLYMPOS / SPOA / MESSOCHORI – Nu ze weet dat ze haar huisgemaakte stifado niet aan ons kwijt kan raken, is ze hoorbaar bezig met de bestelde Griekse salade en het gehak van de groente doorbreekt de stilte van de zee beneden ons. Als je als taverna het voor elkaar krijgt om het hoogtepunt van de dag te worden, dan heb je het goed gedaan. 

Kafé Skopi ligt helemaal onderaan in Messochori en je komt er door 120 meter aan trappetjes en steegjes te voet af te dalen. De taverna staat pal naast twee uiterst fotogenieke kleine kapelletjes waar vanochtend kennelijk een viering was. Ook in Griekenland staan de kerk en het café soms naast elkaar.

Je kijkt vanaf het balkon neer op die knalblauwe zee. Iemand moet echter een goede reden hebben gehad om tussen de zee en het balkon een betonnen basketbalveld aan te leggen. Voor de vele basketballende jongeren in Messochori waarschijnlijk. Laat onverlet dat dit een geweldige plek is voor de lunch. 

Een menukaart is er niet, maar mevrouw somde op wat ze allemaal in huis had. Lekker houtje-touwtje, maar toch kun je hier gewoon pinnen. 
De gasten mogen met een witte stift op de blauwe vlakken hun naam schrijven en een Frans stel schreef dat dit de ingang naar het paradijs is. Nou, dat weten we niet zeker, maar we genoten er wel van de Griekse salade met de eigen twist: met kool en zeekraal. Heel verrassend en lekker (vond althans 50 procent van het gezelschap). 

We hadden al een flinke tocht achter de rug. Een herbezoek aan een zeer rustig Olympos, voor foto’s met een blauwe lucht en een nieuw bezoek aan het bergdorp Spoa. Auto na auto reed het dorpje in en auto na auto mocht op het niet aangekondigde smalle doodlopende deel keren, want de weg hield opeens op. 

Na een verrassend leuke korte wandeling door Spoa verder naar het plaatsje Messochori met de afdaling van 120 meter in de brandende zon.

Wat nog zou volgens was Lefkos. Dat was op zich niet de moeite waard, maar de rit die daarna zou volgen naar Arkassa, is werkelijk fantastisch.

Het bracht een aantal herinneringen van eerdere reizen bij elkaar. Het landschap had soms overeenkomsten met dat van IJsland en op de weg waanden we ons soms op de Pacific Highway 1 in California met die schitterende vergezichten op de zee.

Maar goed, eerst maar weer eens in die auto komen. Je weet wel: 120 meter hoogteverschil, brandende zon, maar nu omhoog.