Een dag vol grandeur

JODHPUR - We zijn Jaisalmer uit en gaan op weg naar de blauwe stad: Jodhpur. Als je af moet gaan op de beschrijvingen van ons reisbureau maar ook die in reisgidsen, is het een popperig stadje met allemaal blauwe huisjes. ‘Laat je afzetten bij de markt en kijk of je de eerste woningen al ziet’. Het bereidde ons helemaal niet voor op de enormiteit van deze stad. Wat heet, kwa grootte overtreft het Amsterdam zeer overtuigend.

De tweede stad van Rajasthan telt 1,3 miljoen zielen en nieuwsgierig geworden heb ik eens gegoogled naar de inwoneraantallen van de steden en stadjes die we deze reis aandoen. En zo ontdekten we dat India grossiert in miljoenensteden. Delhi met rond de twintig miljoen, maar ook BIkaner doet met 650.000 mensen verrassend goed mee. Mandawa blijft nog steken op 25.000 maar Jaipur telt ruim drie miljoen mensen. Ook Varanasi en Agra komen ver boven het miljoen uit.

Tot uw dienst

Jodhpur viel over ons heen maar we lieten ons maar al te graag onderdompelen op de grote markt Sardar Bazar, waar de duvel en zijn oude moer te koop is. Een bonte stoet mensen trok aan ons oog voorbij. Een oudere man die zeer fotogeniek was, begon in het Hindi tegen me aan te kletsen. Die taal is niet onze sterkste kant dus we maakten bewegingen die er op duidden dat we hem niet snapten. Een politieman kwam met een grote stok op ons af en jaagde de man weg. “Ik ben hier tot uw dienst; ik dacht dat hij u lastig viel’.

De wolken namen toe en dat zorgde voor meer benauwdheid en je zag veel mensen zweten en puffen, maar dit was toch echt heel leuk. 

Malkeet bracht ons naar ons hotel in de buitenwijk van Jodhpur. Het gebouw was vroeger eigendom van de neef van de maharadja en de grandeur spatte er weer van af. Jammer dat we morgen al weer weg moeten.

Kamelen?

DIe maharadja van Jodhpur achtervolgde ons wel vandaag. Ook in het stadje Osian zat hij ons op de hielen en dat bezoek moesten we na afloop even een plaatsje geven.

We zouden een kamelenfarm bezoeken en na afloop waren we een beetje verstrooid. De vraag die bleef: wat gebeurde hier? Anders gezegd: waar sloeg dit op?

Bij aankomst via een lange zandweg zwaaiden de deuren open naar een groot ommuurd terrein. Althans, Malkeet moest de hekken zelf openmaken, maar het terrein was indrukwekkend.

We hadden al een paar uur door het droge land gereden en dit kamp lag ook nog eens ver afgelegen. 

We werden onthaald door een man met snor en in legerkleding en we volgden hem via vier terrassen van veertig meter lang, naar een overdekte plek boven op een heuvel. Daar zagen we een tafel die was gedekt voor twee, met twee grote bolle wijnglazen. All right!!

Twee terrassen

We werden direct aan tafel gevraagd en de legerkapitein ging twee terrassen omlaag om ons drankje op te halen.

Een ander sjokte weer twee terrassen omhoog met twee Diet Coke en een fles water. De cola werd in de glazen geschonken alsof het dure bourgognes waren. Wilt u water? 

Ja prima, en de hyper bezwete man ging weer twee terrassen omlaag en kwam later weer twee terrassen omhoog met twee waterglazen.

Weer twee terrassen naar beneden en toen kwamen de helden weer twee terrassen naar boven met dienbladen met schalen en beiden serveerden het heerlijke eten uit. 

Afrekenen en we daalden de vier terrassen af en kwamen nog even langs de lounge, waar de maharadja van Jodhpur regelmatig langskomt. Hij blijkt op dezelfde plek te hebben geluncht als wij. 

Nog een trap omlaag en daar stond onze auto en we reden weer over de zandwegen naar de autoweg. 

Lekker gegeten, maar geen kameel gezien.