In de rij voor het zwarte goud

CAMAGÜEY - Vandaag, morgen en overmorgen gaan we vooral reizen. Maps.me gaf 2.41 uur aan als reistijd naar Camagüey, dus met een vertrek om half negen moet half twaalf haalbaar zijn. Feitelijk begonnen we echter met rijden om kwart voor tien. Want ja, tanken kan soepel verlopen, maar dat hoeft in Cuba natuurlijk niet.

Onze Hyundai gebruikt alleen benzine van de klasse Especiale en dat is niet overal verkrijgbaar. Onze keuzevrijheid is door het verhuurbedrijf toch al beperkt tot de merken Cupet (Cuba Petroleum) en Oro Negro (Zwart goud) en als je dan ook redelijk afwijkend spul in de tank nodig hebt, wordt het wel een beetje beperkte bedoening.

Vlak buiten Sancti Spíritu staat een groot station van Oro Negro, maar daar was het afgeladen vol met brommertjes die de tank en een jerrycan wilden vullen. Er stond een enorme rij voor wat we dachten dat het een kassa was, maar dat was echt te simpel. Iemand in de Cubaanse bureaucratie had bedacht dat je ook zou kunnen betalen met betaalkaartjes met QR-code en al. Gewoon betalen met geld is uit, de kaartjes zijn in. Cuba is klaar voor de 21e eeuw.

Maar wat is dit systeem hopeloos ontspoord. 

1e rij: kaartje kopen.

2e rij: kaartje laten zien, zeggen dat je wilt tanken en het tanknummer ontvangen.

3e rij: na het tanken: bonnetje laten zien, waarna mevrouw heel veel handelingen op een soort betaalautomaat moet verrichten, waarna je een nieuw kaartje krijgt met de nieuwe stand.

Er zit vast iemand op een ministerie in Havana te gloeien van trots op dit bedenksel, maar hier zie je vooral moedeloze hoofden. Aanvankelijk hadden we er ook geen zin in en zochten we een nieuw station op, maar daar was de rij nog langer. Daarom kozen we eieren voor ons geld en sloot ik aan in de rij, trouw vragend wie de laatste (ultimo) was. Maar zie wat er gebeurde. Tien mensen lieten me allemaal voor (in rij 2 en 3). Dat is de hartelijkheid van Cubanen ten voeten uit.

Propaganda
De reis begon en voerde ons door onbekende plaatsen als Jotobonico, waarvan je alleen kon zeggen dat het enorme honkbalstadium er puik bij lag. Honkbal is de nationale sport en ook de enige sport waar Cuba een leidende rol in speelt. Enkele gidsen brachten eerder dan ook ter sprake dat Nederland in 2011 wereldkampioen werd door in de finale 25-voudig wereldkampioen Cuba te verslaan met 2-1. Ai, dat moet pijn hebben gedaan. 

Hoe meer naar het oosten, hoe groter en schreeuweriger de propaganda over de revolutie werd en je kunt zeggen dat de grote billboards waarop de revolutie werd geprezen en de eindoverwinning werd beloofd strak in de lak zaten. Heeft nou niemand die die dingen neerzet, gedacht, dat het misplaatst is om die zooi te plaatsen naast een flatgebouw dat enorm aan het verkrotten is?!

Camagüey is weer een parel van Cuba met prachtige pleinen en leuke plekken, maar moeder, wat is het heet. We komen hier over een week nog een keer, dan maken we ronde af. We zwichten vandaag voor de verleiding om op het prachtige dakterras van onze casa eigen gemaakte Cuba Libres te maken.

Granma
We rijden morgen een gebied in waar veel historie is geschreven: de Sierre Maestra, Guantanamo... bijna alle opstanden en revoluties startten hier en kwa verhalen wordt het proppen. Morgen schampen we langs een gebied waar in 1956 het bootje de Granma aankwam; aan boord zaten ruim 80 revolutionairen die Cuba wel eens zouden bevrijden.  Klik voor meer op HABLAR CUBANO: Granma.