Aanbieding van de dag

SANCTI SPÍRITUS - Sommige dingen gaan nu eenmaal niet gelijk op. Wil je een op toeristen afgestemde stad of wil je in een stad rondlopen die het echte Cubaanse leven toont? Havana, Viñales en Trinidad hadden alles wat je als toerist zoekt, Sanctí Spiritus laat je toe in het leven van Cuba van alledag, met alle ups en downs vandien. 

Tsja, Trinidad. Wat was het afscheid gisteravond prachtig. Een mooi dakterras, leuke bediening en eindelijk kreeft gegeten en die was subliem klaar gemaakt en geserveerd onder een cloche. 
Dan is het ontwaken in Sancti (82 kilometer verderop) ruw en ruig. Veel lege schappen, weinig horeca en totale desinteresse bij het personeel.

Dat was zo'n enorm contrast in vergelijking met de aankomst in het stadje. Onze eigen casa was niet beschikbaar omdat er een toerist in verbleef met Covid-19. Maar, zei de eigenaar, 'my brother' gaat jullie helpen; jullie kunnen in zijn casa. Argwanend gingen we akkoord en de zoon van Ricardo gidste ons naar het centrale plein Parque Serafin Sánchez. Het bleek een prachtig herenhuis, met een mooie kamer. We doken gelijk op het bed om te kijken of het andere koek was dan de houten plank in Trinidad; yes! En de douche leverde ook water (nog een verschil met Trinidad); wauw! Er werd lekkere koffie gezet en we konden gelijk de kamer in. Wat een hartelijke ontvangst. 

Dikke vermicelli
We gingen het stadje verkennen in de volle zon en 34 graden op de bol. Wat een ontzettend leuke stad, dat soms best wat weg had van Trinidad. 

Maar het was niet zo gelikt en we zagen duidelijker hoe de mensen hier moeten ploeteren. Er waren veel onderdelenwinkels, de gebruikelijke rijen en een markt, met een armzalige voorraad aan groenten, vlees en bonen. We hebben in officieel veel armere landen betere bevoorrade schappen gezien.

Tijd voor een drankje en na wat rondzwerven kwamen we terecht in een café en aan de inrichting kon je al zien dat het een staatsbedrijfje was. Functioneel, oude boel en personeel dat je bekeek als een lastpak en niet als klant. We vroegen de engel wat er op de kaart stond. Nou, een kaart had ze niet want ze had juist een groot bord volgeschreven en die stond op straat. Ja, en dus? En dus ging het raam open en werd het gevaarte naar binnen getakeld. Onder de titel Oferta del dia (aanbieding van de dag) stonden ongeveer 8 dingen en het enige dat aantrok was spaghetti napolitana. Vooruit, dat dan maar en een mangojuice.

Aan de prijs konden we al zien dat het niet veel kon zijn en dat klopte ook. De pasta was feitelijk dikke vermicelli met een kwak ketchup en wat stukjes kaas en welke chemicus zich met dat sap heeft bemoeid...?!

15 jaar
Wegwezen en toen zagen we het grote hotel Plaza. Daar was een redelijke kaart, maar daarvan was driekwart niet aanwezig. Bier was er wel maar werd volgens voorschrift alleen geserveerd bij het eten. En frisdranken, nee die waren er niet. En zo ontstond dit gesprekje: 

V: Maar wat is dat dan voor donkere drank in de glazen bij anderen in het hotel, dat lijkt toch verdraaid veel op cola. 

A: Dat is Cuba Libre. 

V: Maar dat is toch cola met rum. 

A: Ja, klopt. 

V: Dan kun je die cola toch ook zo in een glas doen.

A: Nee, dat gaat niet.

En verderrrrr. 

De stad is mooi en we belanden uit eindelijk in een taverne aan de Yayabo, met heerlijk ananassap. Een leuke tent heel veel vlaggen, waaronder de regenboogvlag en een vlag met Che Guevara, bijna naast elkaar; dat moest homofoobje Che eens weten. 

In de zaak komt een fotograaf binnen en een assistent en een meisje met een heel gevolg. Er was nog iemand jarig en ze werd vandaag 15 jaar. Dat is in Cuba (in heel Latijns-Amerika) een groot ding: la quinceanera. Er werden foto's gemaakt en het meisje was in een jurkje gekleed en had schoenen met superhakken aan en poseerde in allerlei standjes, alsof zij de aanbieding van de dag was. En de moeder was apetrots.

De eigenaar zag ons verwonderd kijken en glimlachte. Een leuke plek: daar gaan we cocktails drinken en eten. En terwijl we ons voorbereiden op het eten, klonk op straat 'Jingle Bells'

Ik ben Christen
We zijn in de stad die de naam van de Heilige Geest draagt; een mooi moment om eens te kijken naar de plek van de kerk en religie. Het heeft tientallen jaren geduurd maar uiteindelijk heeft de revolutionaire leiding de kerk min of meer geaccepteerd. Wat heet, Raúl Castro (de broer en opvolger van Fidel() heeft verteld te bidden en te geloven. Klik op HABLAR CUBANO: Soy Cristiano.