Belofte! Morgen volgt er weer een leuk verhaal

BAYAMO - We hebben tot nog toe bijna 1300 kilometer gereden en we hebben al wat verteld over de staat van de wegen. Sommige stukken zijn prima, maar soms was het onbegrijpelijk -ook voor Cubaanse begrippen- hoe beroerd de weg er bij ligt. Je zou denken; het kan niet slechter. 

Het wegennet in zuid-oost Cuba: "Hold my beer".

We kunnen ondertussen die kop van Guevara niet meer zien. 'Hasta la victoria siempre'. Op naar de eeuwige overwinning. We komen daar later nog wel op terug, maar nu al worden mensen hier lekker gemaakt voor de overwinning waarnaar iedereen in Cuba kennelijk op weg is.

Nou, als die weg net zo geplaveid is als de weg naar Bayamo (211 kilometer, 4 uur rijden) dan wordt het geduld van de Cubanen ernstig op de proef gesteld. Hobbel de bobbel, nog diepere kraters, ronduit ongeplaveide stukken (doorkruist door vrachtwagens, taxi's, paardentaxi's met kinderen onderweg naar school, geiten, koeien) en even later rijd je in de middle of nowhere een enorme egaal geasfalteerde rotonde bij Las Tunas op, die volledig is volgeplant met weelderig groen, met Guevara als stralend middelpunt die trots is op de Cubanen en de overwinning en verworvenheden van de revolutie. 

We zijn de provincie Granma ingereden (jawel, genoemd naar het bootje waarmee de revolutionairen in 1956 aan land kwamen) en bij binnenkomst van het gebied staat er een groot monument. We hebben al verteld dat de tocht met dit bootje naar Cuba onder meer leidde tot kotsende revolutionairen die de deining niet konden velen. Nou, de tocht over deze wegen, leek er op.

Zielloos
Bayamo hangt vol met de propaganda van de revolutie en de overwinning, maar de mensen hier lijken het geduld te hebben verloren. Op weg naar de eeuwige overwinning? Het zal; je zult bedoelen eeuwig op weg naar de overwinning. 

De hoogtepunten van een reis worden mooier naarmate het contrast met andere momenten groter wordt. Nou, om eerlijk te zijn is de verdienste van Bayamo voor ons dat we nog meer de vele mooie momenten in Cuba weten te waarderen. 

Het stadje is op zich aardig maar de mensen kwamen hier redelijk bozig of in ieder geval niet behulpzaam over en de horeca is al helemaal niet ingespeeld op gasten van buiten. 

We gingen een hamburger eten (in een zaak die godbetert ook nog eens Super Hamburger heet) en de bediening in het uitermate ongezellige tentje was totaal niet geïnteresseerd in de klanten en ronduit nors en de kok zal het ook allemaal boeien. Halverwege het broodje kwamen we tot de heugelijke conclusie dat het -tsja, wat was het ... vlees?- gaar was. In een eerder tentje werd ronduit bozig gereageerd op onze vragen. 

De pleinen waren leeg, bij bodega's werd je met een weinig open blik nagekeken. Bayamo kwam kortom op ons over als een stad waar de vrolijke Cubaanse ziel is vertrokken.

Wat zit daar nou achter....?! Is Bayamo soms een uithoek die aan de laatste mem hangt in dit land dat als geheel toch al strijdt met het leven alledag? De rijen voor de winkels zijn hier enorm veel groter en er staat weinig op de plank. Zien mensen zonder zicht op de toekomst er zo uit?

Royalton
En dan liepen we ook nog eens met een zwaar gemoed rond over onze casa, die bereikt kon worden via een wenteltrapje van maximaal 80 centimeter breed met smalle treden. Na vier-vijf keer bellen en knoppen werd opengedaan door een oudere man met ontbloot bovenlijf, die ons naar de kamer bracht, die grenst aan zijn rommelige woonkamer. De TV stond aan en was met gesloten deur niet te negeren. Er stonden twee bedden en de man gaf aan dat hij snapte dat we allebei een eigen bed zouden nemen en later lag er een lakenpakketje klaar. De douchekop was verbonden met een elektrische installatie die bij onjuist gebruik ongetwijfeld een voortijdig einde aan onze reis zou maken. En bovendien, het was een zooitje.

Afijn, we liepen langs het Royalton Hotel op de Plaza de la Revolución en ... driemaal raden, waar we nu zitten. 

Zo, basta! En morgen gaan we naar Santiago de Cuba en dan volgt er weer een leuk verhaal.

La Bayamesa
In Bayamo vind je onder meer de Plaza del Himno, het plein van het volkslied. Dat is geen toeval want deze stad is de geboortegrond van het Cubaanse volkslied: La Bayamesa. Klik voor meer op HABLAR CUBANO: La Bayamesa.