De triangel

CANBERRA ACT - De vlag van Australië hing op een rimpeling na een zuchtje wind na, slap aan de grote mast boven op het parlementsgebouw op Capital Hill. Het is een indrukwekkende RVS-constructie met op één van de poten een klein liftje die een medewerker naar 81 meter hoogte brengt. Elke maand wordt zo de vlag vervangen, tenzij de vlag eerder al slijtage vertoont. Die vlag betekent veel voor Australië.

Het is het belangrijkste symbool van de eenheid van het immens grote land. Tot 1900 was dit continent een verzameling losse koloniën, maar op 9 juli van dat jaar tekende koningin Victoria de Commonwealth of Australia Act, waarmee het land werd geboren. Dat leidde tot de vraag wat de hoofdstad moest worden en dat werd een beste discussie tussen de grote twee steden van het land: Melbourne en Sydney. Uiteindelijk werd gekozen voor een gebied waar sinds 21000 jaar al aboriginals woonden en dat in New South Wales lag. Melbourne stemde toe onder voorwaarde dat de stad minimaal 100 kilometer van Sydney zou liggen. In 1913 werd Canberra uitgeroepen tot de nieuwe hoofdstad. 

Er werd vervolgens een internationale ontwerpwedstrijd gehouden en het Amerikaanse echtpaar Burley Griffin mocht aan de slag. 

Centraal in hun ontwerp stond de zogenaamde Parliamentary Triangle, met het parlement in het zuiden die in rechte lijn is verbonden met het defensiehoofdkwartier (via Kings Avenue) en de burgerij (via de Commonwealth Avenue). De laatste twee punten worden verbonden door Constitution Avenue. De stad van hangt van symboliek aan elkaar.

Het mocht allemaal wat kosten en tijdens het tekenen van de avenues en de circuits werd niet gekeken op een paar meters en enkele duizenden bomen meer; we hebben er vandaag tijdens 13 kilometer van geproefd en de route volgde deze triangel.

Uiteindelijk stonden we aan Lake Burley Griffin en hadden we het zicht op de bestuurlijke hoofdstad en de skyline van de ACT en die was vlak te noemen. 

We bezochten het parlement en waren verbaasd over hoe makkelijk je overal bij kon. Op google kun je zien hoe stevig het tekeer kan gaan in dit parlement (maar we volgen het nieuws in Nederland en laten wij nou niet de eerste steen gooien voor wat betreft parlementaire omgangsvormen). 

Vanaf het dak keken we naar de ANZAC Parade in de verte, de grote protserige laan die leidt naar het grote monument voor alle Australische oorlogsslachtoffers. Even later liepen we er en zagen we afzonderlijke monumenten voor de slachtoffers van diverse oorlogen waar Australië (en Nieuw-Zeeland!) bij betrokken waren, meestal heel ver weg in Europa en Azië. In de Eerste en Tweede Wereldoorlog sneuvelden 100.000 Australiërs; de leus 'Niet mijn oorlog' zoals we nu nog wel eens horen als het over Oekraïne gaat, gold niet voor hen. 

Hoe mooi de stad ook is ontworpen en aangelegd, ze zeggen wel eens dat sfeer ontstaat als mensen elkaar kunnen horen, zien en ruiken. Maar goed, dat was op de tekentafel niet te realiseren.  

Morgen verlaten we de hoofdstad en gaan we de bergen in: de Snowy Mountains. Ook daar schijnt de zon, maar de temperatuur zal ongeveer de helft zijn van de 30 graden hier.