Tandjes op elkaar

TONGARIRO - Even de tandjes op elkaar. Vandaag maakten we een flinke rit die niet altijd even boeiend was, mede dankzij het weer dat goed van slag was. Maar! We zitten op onze bestemming: Tongariro, een vulkanisch gebied dat van groot belang is voor de Maori's en ook werelderfgoed. Hier blijven we drie nachten.

We hebben tijdens onze reis tot nog toe onwijs veel geluk gehad (een enkele regendag daargelaten). Vol in de zon op de Milford Sounds, prima weer met de Jetboat, een prachtig zonnig uurtje tijdens de helivlucht boven de gletsjers van Franz Josef en Fox.... 

Maar gisteren en vandaag is het mis. 

Heftige wind en regen op het noordereiland (Windy Welly in het kwadraat), een tornado in Greymouth waar we eerder een nachtje waren en we hoorden dat op de Crown Range Road (van Queenstown naar Wanaka) sneeuw is gevallen.

Vandaag is een overgangsdag en juist op onze uitgestippelde scenic route kon het nog wel eens gaan spoken, zo werd gezegd. Daarom kozen we voor de kortste maar evengoed mooie route.

De weerman van de weerdienst was duidelijk: we moeten even door de dinsdag heen, maar daarna....!

Molen
Tot aan Whanganui was het landschap tamelijk eentonig. Het schoot wel op vanwege de nieuwe expressway (tweebaans), maar het landschap had veel weg van het trace Utrecht-Gouda. Hollandse vergezichten met onder meer het plaatsje Foxton. Het kan -gezien het landschap- geen toeval zijn dat een zekere Jan Langen uit Apeldoorn het lumineuze idee kreeg, om juist hier een Nederlandse molen te bouwen die hij 'De Molen' noemde. 

Het is het warmkloppend hart van het toerisme in dit durp waar je alle oer-Nederlandse producten kunt kopen die je kunt bedenken (kokindjes, beslag voor appeltaart van Koopmans, ontbijtkoek, hagelslag van De Ruijter en de Jumbo en ga zo maar door). De dochter van Jan staat er nog maar is ons land al lang ontstegen. BIj binnenkomst zei ik -grappig bedoeld- 'goedemorgen'. Haar antwoord: 'Sorry?'

En in de auto bleven twee vragen hangen. Wat was dit en hoe lang blijft dit nog bestaan.

Lunch
Na Whanganui reden we de State Highway 4 op en de navigatie was duidelijk: na 135 kilometer links afslaan. Daar stond ons hotel voor de komende drie dagen.

De highway was evengoed nog een scenic route, maar de regen kwam soms met bakken uit de hemel. Daarom: weinig stops en weinig foto's.

Wel hielden we halt in Raetihi, een verlopen westerndorpje waar de ene na de andere pick-up geparkeerd stond; het leek wel een filmset.

Na een lunch bij Angel Louise hoefden we nog maar dertig kilometer te reizen en toen stonden we aan de voet van de Ruapehu. Althans, dat denken we want de wolken beletten het zicht. Morgen wordt het mooi weer en pakken we de draad weer op.