Strandjes, baaien en veel groen

MĀRAHAU - Abel Tasman NP is een gebied om te voet en te water te ontdekken en dat is precies wat we hebben gedaan. Met de watertaxi naar Anchorage en dan lopen maar. Ongelooflijk dat er zoveel verschillende landschappen en soorten natuur in één land zijn. Een paar dagen geleden nog in de sneeuw op 2400 meter hoogte en nu wandelen door prachtig oerwoud, langs de mooist denkbare stranden en heel soms er ook op.

Het was gisteren stil op de blog nietwaar? We hadden natuurlijk een verhaal kunnen maken over het kopen van eieren in de lokale winkel, het drinken van onze dagelijkse flat-white in het Park Café en het draaien van een wasje en het strijken op een plank op Hobbit-hoogte. Over de wifi die een beetje haperde maar het weer ging doen toen de eigenaar een paar takken weghakte zodat de Wifi-hotspot weer ruimte kreeg. Over het totale niets doen.

Maar jullie hebben betere dingen te doen dan daarover te lezen.

In de boot op de trailer
Nee, dan vandaag. Met de watertaxi op stap zeiden we al, maar dat is bijzonderder dan je denkt. Je stapt op 350 meter van het water in de boot die op een trailer staat en met een tractor naar het water wordt gereden. Na de tewaterlating was het weer scheuren geblazen. VIa Apple Split Rock, langs Fisherman Island en Adele Island naar Anchorage Bay.

Schipper Glenn maakte er een echt leuk programma van en na het maken van scherpe bochten met lekker veel boegwater zei hij wat iedereen al begrepen had: 'I love my job'. Hij bleef dobberen bij Adele Island waar opwinding in de boot ontstond vanwege enkele zeeleeuwen die daar lagen te zonnen. Het klinkt blasé, maar we hebben de ervaring met de zeeleeuwenfamilie op Surat Bay in de Catlins en daar gaat niets meer overheen. 

Strandje
Uiteindelijk stapten we uit in Anchorage. Ons originele plan was om van daaruit eerst naar Cleopatra's Pool te gaan maar er zijn grenzen aan onze wandellust. Een brug over de Torrent River was namelijk kapot/verdwenen en dat betekende voor ons gezien de vloed dat we door de rivier op borsthoogte zouden moeten waden. Nee bedankt. 

En dus maakten we een loop naar Pitt Head en via allerlei lookout-punten en strandjes daalden we uiteidelijk af naar onze chalet. 

We dachten een mooi stil strandje te hebben gevonden (Stillwell Bay) waar we onze bammies konden opeten. Klauteren naar beneden, schoenen uit, klein watertje doorwaden en daar kwamen we op een geïsoleerd rustig strandje zoals je in de folders ziet. Klopte allemaal. We hebben dat strandje gevonden. 

En velen met ons.

Hoe dan ook, deze zit in de pocket.