De slag om The Entrance

LAKES ENTRANCE - Ons huisje heet 'The Fish Pen Cottage' en dat laat zich vertalen als vishok. Deze huisjes werden gebouwd om gevangen zalm levend in te bewaren voordat ze in kratten met ijs konden worden vervoerd naar het plaatsje Sale om daarna met de trein naar de vismarkten in Melbourne te worden gebracht. 

We zijn dus niet de eersten die zalm naar het huisje nemen; we kregen daar trek in nadat we een uur naar een natuurspektakel hadden gekeken in The Entrance.

Het was rond 6.30 uur dat het vanochtend begon te druppelen. Het druppelen werd regen en de regen werd een hoosbui en dat ging de hele ochtend op en neer. En toen viel de laatste druppel en verscheen er -of er nooit iets was gebeurd- een knalblauwe lucht met decoratieve wolken. 

Er op uit dus!

Op de vuist
De meren in dit gebied zijn vanuit zee alleen bereikbaar via de natuurlijke ingang in dit dorpje; het starten van een dorp op deze plek was daarom niet zo'n gek idee.
We maakten vanuit het centrum een wandeling door het bosgebied naar het oostpuntje van Ninety Mile Beach en kwamen op een fraaie look-out terecht. In de verte zagen we al pelikanen sierlijk vliegen.

Toen we aan de kant van het water stonden, zagen we dat ze druk bezig waren met het vangen van vis, samen met een flinke hoeveelheid aalscholvers en natuurlijk kwamen er ook wat schreeuwende meeuwen voorbij. Zalm is hier in grote hoeveelheid voorradig en dus was het een grote schranspartij.

Het werd echter nog drukker aan 'tafel' toen ook een kudde zeeleeuwen aan kwam zwemmen en mee gingen doen met de zalmjacht. 

Het werd drukker en drukker en geen enkel dier was onder de indruk van de ander en was niet van plan even in te schikken en zo gingen sommige zeeleeuwen en vogels met elkaar op de vuist (tussen de foto's zie je een wat vage van het moment dat het er echt even 'op' ging en de aalscholver zijn vis los moest laten

En echt, we kwamen alleen maar kijken naar de zee en misschien wat dieren, maar dit was gratis circus in de arena van The Entrance. We bleven veel langer plakken dan gepland, voordat we langs het fenomenale strand terugsjokten door het mulle zand.

En ja, toen en daar besloten we het: als zij er zo hun best voor doen, is zalm voor ons ook meer dan prima. 

PS
Het is vandaag trouwens een bijzondere dag: we zitten namelijk nu precies op de helft van onze reis. Het lijkt serieus alsof we nooit anders hebben gedaan en dan mogen we nog zo'n periode aan de boemel.