Pandemonium

BOREEN POINT - We zijn inmiddels een tijdje op pad maar gisteren konden we voor het eerst echt lang buiten zitten voor onze 'wat-jullie-het-ook-maar-willen-noemen'. Hoogzomer in Queensland en de zon hebben we weg zien zakken in de bossen waar we op uit kijken. De rust.

Tot een krekel, een kikker en een kookaburra een pandemonium veroorzaakten die uren zou duren. Stadsmensjes als wij, moesten erkennen hoe ver we afstaan van de natuur, maar dit kwam wel even binnen.

Het ging maar door, maar het stopte eigenlijk even plotseling als het startte. Een krekel hield het nog het langst vol, maar het eindigde als een piepend scharniertje en toen was het stil. 

Totdat een kangoeroe er vandoor ging en dwars door het water op de velden klotste. 

Stil.

Totdat twee eenden het water indoken en luid kwakend lieten merken het water leuk te vinden. 

Etc.

De nachtrust was niet optimaal. 

Als je een idee wilt hebben van hoe het klonk: KLIK HIER.
Het gaat niet om de beelden maar om het geluid.

Everglades
In de wereld zijn twee gebieden met Everglades: in Florida en hier in Noosa en vandaag hebben we het subtropische moeraslandschap verkend. Per boot en te voet. 

De wandeling naar Mills Point was mooi en ging door het bos dat -ondanks de herfst- gewoon groen was. Door de ligging van het gebied en de regen stond het water op de paden hoog. We kletsten door het water maar soms was het echt te diep en moesten we een omweg vinden. 

Albert stelde voor de route wat af te snijden, maar dat ging niet door toen een leguaan (bonte varaan) van ongeveer 1,50 meter lang voorbij stapte.

's Middags gingen we mee op een boottoer en voeren we door de stille wateren van de everglades. Mooi om te zien en zeker omdat deze waterwegen in de luwte liggen, was het water als een spiegel.

Op de camping was het bij terugkeer onrustig bij de kangoeroes. De opper-pa had namelijk driftige zin. Een andere mannetje dat met dezelfde kriebels rondliep, kreeg tikken zodat pa (pal voor onze 'wat-jullie-het-ook-willen-noemen') zijn ding kon doen terwijl een joey mee keek. Zal wel modern zijn.

Aan het eind van de middag kleurt de hemel in alle kleuren en dat zou wel eens een voorbode kunnen zijn voor minder weer. Dat is voor morgen.

Kijken of we vanavond weer een concert krijgen. We bieden in ieder geval iedereen excuses aan dat we geen tranentrekkende verhalen kunnen leveren over ons twee in een tent. Het handenwringende verheugen was luid, de teleurstelling ook. Maar we proberen deze reis ook maar een beetje door te komen ;-).