Lange witte wolk

MĀRAHAU - Het drong opeens tot ons door. We zaten op het strand van Kaiteriteri voor ons uit te koekeloeren en zagen de zee en daarachter in de verte de bergen van Nelson. En daarboven hing een lange witte wolk. Feitelijk was het misschien niet één lange wolk, maar optisch gezien wel.

En feitelijk zagen de Polynesiërs dat ook toen ze ongeveer 1000 jaar geleden aankwamen in Nieuw-Zeeland, dat ze om die reden 'land van de lange witte wolk' noemden: Aotearoa. Het is nog steeds één van de officiële namen van Nieuw-Zeeland.

En daar hing-ie, pal voor onze neus.

We hadden vandaag weinig om handen. We hebben de afgelopen dagen gewandeld, we hebben geluierd, we hebben mooie plekken opgezocht maar we hadden nog niet echt aan het strand gezeten. Nou, vandaag dus wel en we reden daarom het kleine stukje naar het plaatsje Kaiteriteri. 

Het is een piepkleine nederzetting, maar wel relatief druk. Relatief, want Zandvoort-achtige taferelen gaan we (gelukkig) in Nieuw-Zeeland niet tegenkomen. De stranden zijn oogverblindend mooi, maar in tegenstelling tot Europa vind je hier geen bedjesverhuur en frietkramen. 

Maar wel goudkleurig zand, azuurblauw water...  en natuurlijk die hele mooie lange witte wolk.

Vervolg
Morgen breken we hier op en gaan we naar onze laatste bestemming op het zuidereiland: Blenheim in de wijnstreek Marlborough. Wordt vervolgd!