Functionele stop

GREYMOUTH - Als de opstelling van de bloemkolen in de New World-supermarkt de meeste 'oh-s' en 'ah-s' oproepen in het hele dorp, dan weet je genoeg over het dorpje zelf. 

Greymouth. 

Dat betekent -zoals bekend- 'grijze muis' 😉

De stop is functioneel om de lange rit naar Abel Tasman in tweeën te hakken en de kamer in het Ashley-hotel is -dat moet echt gezegd worden- meer dan prima en comfortabel.

De rit vanaf Franz Josef was 180 kilometer lang (kinderspel in vergelijking met de 330 die we morgen gaan afleggen) en bij het openschuiven van onze gordijnen vanochtend zagen we het direct: als je voor vandaag een helicoptervlucht had geboekt, dan had je vette pech. Grijs, bewolkt, regen en geen berg te zien. We prijzen ons nog een keer gelukkig met de dag van gisteren.

Het was een grijze dag, zo'n dag dat je je zonnebril niet nodig hebt. Is ook wel eens lekker, toch? Twee zonnetjes in de auto, maar buiten was het grijs en dat sloeg op het weer en eerlijk gezegd ook op het landschap. We hadden voor onderweg wel wat punten uitgezocht om te ondernemen (wandelen door een kloof, een meer bezoeken) maar we vonden het wel best. 

Een kop koffie in Hokitika en verderrrrr. En dus waren we voor 12 uur in Greymouth en moesten we -in afwachting van onze kamer- even het stadje in. Toegegeven, het weer werkte niet mee, maar het was sfeerloos en de gebouwen die er stonden waren in verval of in aanbouw. We redden ons wel hier, maar waarom staan er hier zoveel hotels en motels vragen we ons af?

En zo gingen we even lunchen bij Robert Harrs Coffee in de hoofdstraat en ook daar volgden we het Nieuw-Zeelandse gebruik van bestellen aan de toonbank, direct betalen, het stokje met een cijfer meenemen naar je tafel en dan volgt de bestelling snel.

Daarna gingen we de New World in voor wat boodschappen en dat was voor ons het hoogtepunt van Greymouth. Zoals eigenlijk overal werden we ook nu weer buitengewoon vriendelijk geholpen en te woord gestaan. 

Morgen gaan we naar het strand, de zee, de palmen en ... de zon!