Aankomst in Nieuw-Zeeland

CHRISTCHURCH - En zo maar -het was 10.10 uur- stonden we met beide benen op de bodem van het grote doel van deze reis: Nieuw-Zeeland. Zover van huis waren we nog nooit, maar na ongeveer 20.000 kilometer vliegen, doorliepen we de uitvoerige maar snelle checks op de luchthaven van Christchurch.

Zowel de visumverstrekking als het laten invullen van de toeristenverklaring richten zich vooral op het voorkomen van het per ongeluk binnenhalen van schadelijke dieren en insecten die funest kunnen zijn voor de unieke flora en fauna van het land. Nederlanders kregen een specifieke folder mee over de -jawel- gemarmerde stinkwants. Mochten we er eentje vinden in onze bagage dan is het advies: vangen en een nummer bellen. 

Nieuw-Zeeland staat op scherp. 

Levendig
Na nog enkele specifieke vragen te hebben beantwoord over de flinke voorraad medicijnen van Albert, konden we door. Je komt het land niet zomaar binnen, ook al ging het allemaal lekker vlot. 

Snel de auto (Toyota Yaris Crossover) opgehaald en de eerste kilometers aan de linkerkant gereden naar het centrum van zomers Christchurch, de grootste stad van het Zuidereiland. 

De stad werd flink verwoest door de aardbeving van 2011. Daarbij kwamen 188 mensen om het leven en dat was een aderlating en een schok voor de stad en het land. Er wordt nog steeds volop hersteld en gebouwd en hier en daar ziet de stad er wat sip uit, maar de gezelligheid komt al weer terug. Zeker Oxford Terrace is een levendige strip met leuke tentjes. 

Jetlag
We maakten een leuke wandeling door de stad en vooral Hagley Park en zegen uiteindelijk neer bij de bar Chiwahwah.

De jetlag die we vannacht opliepen, liet zich al merken, maar desondanks leek het ons een goed idee om een mojito (con cojones) te nemen. Als we nog iets langer hadden gezeten waren we mogelijk van de bank gelazerd. De totstandkoming van dit stukje kost ook beduidend meer moeite. 

Morgen staat er spektakel op het programma en ontmoeten we Marcel en Bianca. Daarover later meer.