Alibaba moet in de hoek

JAISALMER - Je kunt wel een uitgestreken grappig smoel hebben, maar dat maakt echt niet alles goed. Alibaba is stout geweest en niet zo’n beetje ook. Maar volgens ons zit deze kameel er niet echt mee. Alibaba, we zullen hem nooit vergeten en dat geldt ook voor onze kameelsafari door de Thar woestijn.

Voor vertrek naar India hebben we regelmatig gekeken naar wat voor weer het zou worden. India komt net uit de moessontijd en september is daarom zeker geen hoogseizoen voor wat betreft toerisme. Om de temperaturen maakten we ons geen zorgen, maar zou het een beetje droog blijven en zijn er mooie blauwe luchten voor de foto’s? De antwoorden tot nog toe: ja en ja. De prijs is dat de weergoden de temperaturen flink opjagen naar ongeveer 45 graden. Ik schrijf het even voluit: vijf en veertig!

Er zijn momenten dat het hier zelfs 50 graden wordt en deskundigen stellen serieus de vraag of het hier nog wel leefbaar blijft voor mensen. Mag zo zijn, maar wij gingen vandaag ondanks alles de Thar woestijn in. Een echte must-do in Jaisalmer.

Lastig klein broertje

We komen daarmee nog dichter bij Pakistan. Volgens de eigenaar van het restaurant Natraj (waar we gisteravond aten) is Pakistan een lastig en vervelend broertje dat eigenlijk gewoon bij India hoort, maar problemen maakt over Kashmir. Dat India daar een maand geleden de staat van beleg afkondigde, bleef overigens onvermeld. 

De weg naar het kamp met de kamelen was ongeveer 45 kilometer en die legde we af per jeep. Een prachtige weg overigens. De asfaltstrook werd aangelegd door het Indiase leger, dat snel ter plaatse wil zijn voor een eventueel treffen met de Pakistani. 

Psychedelisch

In de jeep zaten David en Elena uit Barcelona; dat ligt in Catalonië en niet in Spanje, maak die fout niet! De twee vormen een leuk jong stel hippies en we kwamen daar snel mee aan de klets. Echte genieters van India, geen foto’s maken maar meer ervaren en ondergaan.

De chauffeur was Sarat en hij was weinig spraakzaam. Gelukkig maar want tijdens het rijden was hij vooral bezig met het mengen van zakjes Gutka, een kauwtabak vermengd met betelblad. Dat laatste kennen we nog uit Myanmar; iedereen zat dat weg te malen en dat leidt tot een volstrekte vernieling van het gebit; je krijgt er rode tanden van en bij Sarat was dat niet anders. Op Google las ik dat dit spul in 24 staten van India verboden is; het vergroot de kans op mondkanker en bovendien kan het psychedelische wanen oproepen. Had ik al verteld dat dit onze chauffeur was? Knap dat hij ondanks dit spul toch de weg bleef volgen en ook nog eens met de hele wereld sms-te.

Van 1 tot 10

Hij leidde ons door de woestijn naar een huisje met heul veul kinderen. Het bleek het huis van zijn zus en we begrepen direct dat dit een wat doorzichtige poging was om een paar toeristen leeg te schudden. Albert heeft de kinderen in het Nederlands tot tien leren tellen en vooral de ‘acht’ met de extra harde ‘g’ leidde tot hilariteit.

Maar we wilden naar de kamelen en even verderop lagen de vier klaar.

De geest uit de fles

In principe had ik er helemaal geen trek in, maar nadat mijn kameel op was gestaan en ik gewend was aan de hoogte en het geschommel, leek het toch een mooie tocht te worden. Albert zat uiterst relaxed op zijn kameel en ging voorop (kletsen met de kamelenherder, flesje water aan de mond), ik hobbelde er achteraan en na mij volgde Elena op Alibaba.

Een jerrycan viel en Alibaba schrok en ging uit zijn dak (de geest uit de fles) en zette het even op een rennen en knikkerde Elena op de grond. Mijn kameel schrok ook en wilde ook de benen nemen, maar liet dat na enkele boze woorden van de begeleiding direct uit zijn hoofd. 

Ik was kort daarvoor over de angst voor de kamelen heen, maar was er direct helemaal klaar mee. Iedereen trouwens. Elena onderging een onderzoek van een SEH-verpleegkundige die toevallig in de buurt was. Ze was lelijk terechtgekomen, was her en der gekneusd maar kon het toch opbrengen naar het sunsetpoint te gaan om de zon onder te zien gaan (en wat een magisch moment was dat!). We kregen chai en wat ter plaatse gefrituurde snacks en over was de pret.

De kamelen werden afgezadeld. Drie kamelen stonden bij elkaar maar Alibaba lag relaxed apart, alsof hij in de hoek stond. Maar zijn gezicht zei maar één ding: ‘BOEEEEIEN!’