Zigzag en slalom op de carretera

VIÑALES - We zijn op weg. Havana ligt achter ons, de drukke stad hebben we ingeruild voor het groene westen, het platteland bij Viñales. Ongeveer tweehonderd kilometer in ruim vijf uur, maar dat was wel een beetje te verwachten. We gaan deze reis ongeveer 2500 kilometer afleggen over dit eiland en de eerste kilometers waren alvast een feest.

Gisteren haalden we de auto op bij het FOCSA-gebouw, het hoogste gebouw van heel Cuba. Bij de autoverhuurder werd een ellenlang formulier ingevuld, maar daar gingen we dan uiteindelijk in onze Hyundai i10, een handzaam karretje met een enorme kofferbak.

We verwachten half-half de rit te gaan maken in een Geely CK, een Chinees wereldwonder dat hier veel rondrijdt, maar werkelijk geen enkel land met een serieuze rijksdienst voor wegverkeer laat dit beest toe. De eerste tests met de wagen leidde enkel en alleen tot verpulverde testpoppen; sindsdien schijnen er verbeteringen te zijn doorgevoerd. Maar goed, het feit dat de Geely ons onbekend was, betekent dat Nederland geen afnemer van de wagen is geworden. Cuba wel. Cuba heeft haar overheidsvloot (inclusief politie) voorzien van de Geely. Wat voor wurgcontract daar achter zit, is ons onbekend, feit is dat de Russische Lada's er uit geknikkerd werden. Naar verluidt verlangen velen terug naar de Lada (jaja, je leest het goed) De Geely CK wordt overigens niet meer geproduceerd.

Krater
We zijn dik tevreden met de i10 en maakten een prachtige tocht over de Malecón en vervolgens naar het plaatsje Bahía Honda. Eerst ging het over de snelweg (carretera) maar later reden we het echte binnenland in. En daar realiseerden we dat de staat van het wegdek in Cuba soms om te janken is. Er werd ons gewaarschuwd voor lekke banden als we onvoorzichtig zouden zijn, maar gezien sommige gaten in het wegdek zou een lekke band nog het kleinste probleem zijn; een complete geruïneerde vooras zou waarschijnlijker zijn. En dus wisten we snel het gebruik van de locals over te nemen en te slalommen en te zigzaggen, tussen de gaten en de bulten door. Het rijden over een verrotte weg lijkt echter nog beter en veiliger dan over een glad en perfect stuk, want je weet: er komt op een onverwacht moment een krater waar je met volle vaart doorheen dendert, maar je weet niet wanneer.

Redbull
Maar verder, wat is rijden in Cuba leuk. Het landschap was prachtig en je rijdt als het ware door een filmset. Paard en wagen, boeren te paard of te voet en een complete stoet aan oldtimers, die er duidelijk minder glimmend uitzagen als in Havanna.

Na vijf uur kwamen we aan in Viñales en werden we zeer warm welkom geheten in Casa Haydee Chiroles. Onze casa in Havana heeft qua service en onderkomen de lat hoog gelegd, maar Haydee ziet er ook geweldig uit.

Vandaag verkenden we het dorpje en we waren vooral op zoek naar flessen water en dat is niet zo simpel als het klinkt. Want ook hier is schaarste. Een supermarkt puilde uit met vruchtensap in pak, sinas en Redbull, maar water? Nee meneer, daar aan de overkant. En zo staken we de hoofdstraat Salvador Cisneros over. En dat gebeurde nog twee keer en uiteindelijk kochten we het laatste voorraadje op van hotel Central (vier flessen).

Hablar cubano: MARIELITOS

We passeerden op afstand de havenstad Mariel, belangrijkste havenstad van Cuba en misschien wel de Caraïben. Het is bovendien een speciale economische zone, waar feitelijk het kapitalisme de boventoon voert en op die manier buitenlandse bedrijven aantrekt, die de communistische staatskas kunnen spekken.

Deze havenstad was in de jaren tachtig het brandpunt van onrust in Cuba, dat een zware economische crisis doormaakte. Veel Cubanen zagen geen toekomst meer in Cuba en kozen voor een leven in Florida. Deze mensen werden Marielitos genoemd.

Klik op HABLAR CUBANOS: MARIELITOS voor meer over deze episode.