Naar de stilte en het groen

LAS TERRAZAS, 10 maart 2022 - We hebben vandaag iets nieuws gehoord in Cuba: stilte. Doodse stilte. We blijven in het westen maar zijn iets naar het oosten opgeschoven naar het dorpje Las Terrazas, dat onderdeel is van het ongerepte natuurreservaat Sierra del Rosario.

We verlieten in alle vroegte casa Haydee Chiroles in Viñales en keken nog een keer terug. Volgens ons zijn ze daar strak in de leer en trouwe volgers van de partij. Voor de deur hangt pontificaal de vlag van de beweging van de 26e juli. Dit verwijst naar 26 juli 1953 toen de revolutionairen een overval pleegden op een kazerne in Santiago de Cuba. Dat werd op zich een mislukking, maar het was het startschot van een ontwikkeling (de revolutie) die tot op de dag van vandaag duurt. In de gang van de casa hingen bovendien allerlei revolutionaire parafernalia, zoals een poster op A2-formaat met een citaat van El Jefe Fidel Castro. Zijn toespraken waren lang en verheven, losse citaten dus ook.

De ontbijten in Cuba zijn tot nog toe heel prima, met -hoe kan het ook anders- veel fruit, brood, kaas, ham, een soort poffertjes en lekker vers vruchtensap, koffie en thee. Ook Haydee heeft haar best gedaan.

We kringelden door de bergen van Viñales en kwamen toen op de autopista van Pinar del Rio naar Havana. Dat schoot lekker op; tachtig kilometer per uur en lekker veel ruimte en rust om plots uit te wijken voor gaten, kraters, wandelaars, paarden, paarden en wagens, fietsers, veel lifters, brommers, links en rechts geparkeerde auto's... Want het is werkelijk verbazingwekkend hoe weinig verkeer er op de weg is. De A12 bij Arnhem om drie uur 's nachts is nog drukker. 

Hart van goud
Op een gegeven moment moesten we linksaf slaan en op een Cubaanse snelweg doe je dat door gewoon linksaf te slaan en de baan van de tegenliggers over te steken. En toen reden we een compleet andere wereld binnen. De Sierra bood vroeger plaats aan koffieplantages die werden gerund door Fransen en wat nu rest zijn ruïnes in een zee van groen, mede het resultaat van een groot herbebossingsproject. Las Terrazas is een dorp met ongeveer duizend mensen, dat in 1971 werd gesticht met als doel het opzetten van ecotoerisme. De glans is er een beetje van af maar verder is het een echt lustoord.

We zitten in hotel La Moka; het ligt prachtig en heeft een dito uitzicht op het gebied. Het icoon van het hotel is overigens een boom, waar de receptie als het ware omheen gebouwd is. 

Morgen gaan we wandelen, maar vandaag hebben we toegegeven aan het heerlijke zwembad. Lekker plonzen, liggen en lunchen. Koffie? "We hebben wel een machine maar geen koffie", zei mevrouw lachend. We vroegen naar de kaart en die werd ter plaatse voor ons uitgeschreven. Dan weet je dat het geen uitgebreid menu zal zijn, maar het voldeed en het kwam uit een hart van goud. 

Hablar cubano: LA CRISIS DE OCTUBRE

Hier in de buurt ligt het stadje San Cristobál. Misschien niet bekend maar het vormde wel het centrum van de rakettencrisis, dat alles in zich had om uit te monden in een vernietigende wereldoorlog. Voor meer klik op HABLAR CUBANO: La crisis de octubre.