Allemaal beestjes
11 februari 2024 - Dunedin, Nieuw-Zeeland
DUNEDIN - De wind sneed door alles heen, maar Otago Peninsula was meer dan hartverwarmend. Het schiereiland kun je gewoon niet links laten liggen als je in deze contreien bent en dat deden we dan ook niet.
Het is bijna ongelooflijk dat we nog maar een paar dagen geleden het witte en oogverblindende hooggebergte rond Mount Cook bezochten en nu in een totaal andere wereld rondrijden.
Otago Peninsula is mooi heuvelachtig en de wegen kronkelen langs de mooie ruige kusten. Er is feitelijk maar één dorpje (Portobello) met een hip koffietentje (Cove Café) met heerlijke flatwhite. Maar verder moet je er zijn voor de stranden.
Smaills Beach, Tomahawk Beach; het zijn compleet verlaten plekken waar de wind het zand over de brede stranden jaagt.
Maar Sandfly Beach diende vandaag het hoofdgerecht op.
Vanaf de parkeerplaats is het een korte maar heftige wandeling (heen en terug ruim 300 hoogtemeters) maar dan kom je ook op een prachtig strand in een baai die mooi is afgeschermd door grote rotswanden. Ik ben geen vogelaar maar we zagen kluten hoog op de poten, meeuwen natuurlijk (aandachttrekkende schreeuwers), maar wat kwam daar de zee uitzetten! Een zeeleeuw waggelde wat en zeeg in de branding neer, strompelde wat verder en ging uiteindelijk in het zand rollen. Het is uiteraard de bedoeling om op gepaste afstand te blijven en dat deden we dan ook.
Er zullen ongetwijfeld meer zeeleeuwen op ons pad komen, maar deze eerste kennismaking was meer dan indrukwekkend.
Helemaal in het noorden ligt het Royal Albatross Centre en voor de lieve som van 52 NZ dollar mag je mee op excursie en een film bekijken. Laten albatrossen zich nou helemaal niets aantrekken van hoge schuttingen en zich ook aan zuinige Nederlanders laten zien....
Terug naar Dunedin voor een lunch in Saint Clair, waar de zee met hoge golven tegen de kade aan ketst. Een surferdude liet zijn kunsten zien en op de kant staat een bel om iedereen te waarschuwen als er haaien zijn gezien.
...........
Tenslotte, we konden er niet omheen. Baldwin Street in Dunedin. Door het Guiness Book of Records officieel uitgeroepen tot de steilste straat ter wereld met een stijging van 34.8 procent. Kuiten kraken en naar boven en naar beneden. Zigzaggen tussen alle Chinezen die zich in allerlei schunnige posen midden op straat lieten fotograferen (maar wandelen, ho maar).
London is nog wel stukje rijden 😉