Het zekere voor het onzekere

PUSHKAR - India en het Hindoeïsme horen bij elkaar als peultjes en peentjes en de religie speelt in het dagelijkse leven een enorme rol. Dat geldt ook voor de andere geloven hier in India, maar laten we wel wezen; het Hindoeïsme slaat de trom. Het oog van Shiva, Vishnu, Ganesh en al die andere goden is op de mensen gericht; sommigen ervaren dit als een wakend oog waardoor je wordt behoed voor onheil (wat de volstrekte idiotie in het verkeer kan verklaren), de ander ziet het als een oog dat je in de gaten houdt en je fouten bijhoudt. Hoe dan ook, je kunt er maar beter goed voor zijn.

Een lange reisdag van Udaipur naar Pushkar en deze laatste plaats wordt gezien als een bedevaartsoord. Als het even kan, ga je er als Hindoe in ieder geval één keer in je leven naar toe om te bidden en te baden in het meertje midden in de stad, dat volgens de legende is ontstaan toen de oppergod Brahma er een lotusbloem liet vallen.

Shiva

Onderweg reden we gedurende ongeveer veertig kilometer langs bedrijven die handelen in marmer en als je ziet hoe sommige tempels er uitzien, dan weet je waar dat marmer blijft. 

De goden zijn misschien uit zichzelf al alomtegenwoordig, maar de Indiër helpt de godheden graag een handje door ofwel veel tempels en beelden te maken of enorme beelden op te richten. Vanaf de snelweg zagen we bij Nathdwara een beeld van 150 meter hoog in aanbouw. Shiva zit er relaxed bij, want bij een aardbeving zal dit beeld overleven. Kome wat komt, Shiva is altijd in je gezichtsveld.

Achtste eeuw

En als het beeld niet groot kan worden, dan zet je er gewoon veel neer. Zoals in Pushkar. Aan de rand van het meer staat circa vierhonderd tempels en de pelgrims komen op de oevers langs om te bidden en zich te wassen. Het wordt gezien als het klein-Varanasi, maar of dat klopt gaan we later zien. Maar Pushkar is ontegenzeggelijk een heilige stad waar een Indiase Hindoe naar toe wil om al die goden gunstig te stemmen. Je weet maar nooit, waar dat goed voor is. 

Onzin? Zeg het maar. Onderweg stapten we in Elkingji uit en namen we een kijkje in een kloostercomplex uit de achtste eeuw. Dus: 1200 jaar geleden waren er mensen met dezelfde drijfveren en dezelfde hoop en vrees. Er zijn in die periodes ideologieën, volksverlakkers en charlatans gekomen en gegaan, maar dit geloof is altijd blijven bestaan. Een indrukwekkende plek dus.

Hippies

En zoals het vaker gaat met bedevaartsplaatsen waar mensen aan de stof willen ontstijgen, pakken commerciële rakkers door. Ook dit stadje is daarom afgeladen met hotels voor de toeristen die komen toekijken. Zoals wij, ja, dat beseffen we. 

Pushkar blijkt ook een hippiestad te zijn; blanke jongens en meisjes die neerdalen met een glimmende Airbus en Jumbo, om vervolgens te onthechten aan de materie maar mede verantwoordelijk zijn voor het verhoogde toeristische karakter van het leven in de stad. Een optocht naar de tempelviering met kamelen bijvoorbeeld leek aanvankelijk authentiek, maar op de meeste kamelen zaten blanke jongens met rastahaar en men-bun. Prima, geen vlieg kwaad, maar het is wel even wennen.

In your face

We reizen nu twee weken door India en hebben veel gezien, maar deze stad duwde zich met kracht in onze snufferd. Een lange rit, de eerste kennismaking met het hotel die niet heel positief is (vergane glorie, niet al te vriendelijk personeel) en de directe confrontatie met opdringerige mannen die bloemetjes aanbieden om in het meer te gooien (en daarna ongetwijfeld met een rekening op de proppen komen), een wandeling door de stad met een totaal andere sfeer dan we gewend zijn met kluizenaarstypes... het was goed zo vandaag.

Dat wordt nog wat in Varanasi.