Wandelen door Havana zonder opsmuk

HAVANA, 7 maart 2022 – Het werd even wat rumoerig op de Neptuno toen de deuren van een winkel sloten. Waarschijnlijk stonden mensen er lang te wachten op een schaars goed (olie, WC-papier, boter; afijn, al die exclusieve dingen die een mens zo nodig heeft) en was alles op en dus ging de deur dicht. 

We liepen over de Neptuno vanaf het hartje centrum bij Parque Central naar het kunststraatje Callejon de Hamel door de wijk Vedado en we zagen Cuba zonder make-up; we voelden ons volstrekt veilig maar de beelden waren ruig. 

De huizen en gebouwen zijn werkelijk prachtig maar het verval is onherroepelijk; huizen die onbewoonbaar leken, geven onderdak aan mannen, vrouwen en kinderen. Dat overal tralies voor de deuren zitten, geeft aan dat het sociaal hier niet goed gaat. 

Want dat is deel 2 van het grauwe beeld van Vedado. Overal rijen, mensen op straat, in de portieken, wachten op weten-wij-veel, handelen waar mogelijk. Kinderen kwamen uit school in hun uniformen (alles is gratis in Cuba) maar je vraagt je af waarvoor ze leren en wat de toekomst hen hier biedt.

Als het doel van de revolutie was om het volk te bevrijden van armoe en ellende, dan is er nog wel wat werk te verzetten. Moet je nagaan; vele Cubanen uit andere delen van Cuba, komen naar Havana in de hoop op een beter leven. Hoe zal het daar dan wel niet zijn.... we gaan het allemaal meemaken. 

Het was warm tijdens onze lange wandeling en we raakten de weg kwijt. Een oudere man hielp ons vriendelijk verder en toen hij wegliep zagen we dat zijn dag niet meer kapot kon: hij had zes WC-rollen gescoord.

Wandelen
De wandeling ging verder over de Malecon, de boulevard langs de Straat van Florida, waar je lekker kunt uitwaaien en als je niet uitkijkt een nat pak haalt vanwege water dat over de reling klettert. Het is een prachtige weg en wat bijzonder is dat het hier zo rustig is. Havanna is een even grote stad als Berlijn, maar het verkeer is bepaald niet overdonderend. We rijden vanavond de eerste kilometers met onze huurauto over deze Malecon.

We gingen rechtsaf de Passeo de Prado op, een prachtige promenade richting het Capitolio en we sloten de bijna 16 kilometer door de hitte en de zon, af met een klein hapje. We gingen zitten en eten, er was plek en voorraad. En dat is hier bijzonderder dan je denkt. We kunnen wel eens opkijken van en mopperen over de vetlellen en het zeen in het vlees, maar daar stoppen we mee. 

Want we weten dat er op de Neptuno weer nieuwe rijen staan. Twee wijken zo dicht op elkaar, maar het zijn twee planeten.    

Morgen verlaten we Havana en rijden we naar het westen van het eiland (Viñales). We nemen afscheid met een daquiri in El Floridita en een etentje in O'Reilly. Wat een stad is Havana.

Om nog even terug te komen op een eerder verhaal. 
Ik heb de euvele moed gehad om het te hebben over 'almendrones' als koosnaam voor de oldtimers. Nou, wil je echt lachen, ga dan bij een eigenaar van zo'n opgepoetst Amerikaan slagschip staan en noem zijn auto een almendron. 

Het laat zich het beste vertalen met 'een gebakkie'. Zo wil je je eigen auto ook niet noemen, maar als je je ziel en zaligheid hebt gelegd in het in perfecte staat brengen van een auto uit de vijftiger jaren, dan laat je je levenswerk al helemaal niet afserveren met de omschrijving 'almendron'; ze spreken liever over een 'maquína'.

Hablar cubano

Havana is het regeringscentrum waar sinds 1 januari 1959 de revolutionairen de dienst uitmaken. Op die nieuwjaarsdag vluchtte de toenmalige dictator Fulgencio Batista het land uit, nadat hij het land nog een gelukkig nieuwjaar had gewenst.

Klik op Hablar cubano: ¡FELIZ AÑO NUEVO! voor meer.