Via Vittorio Emanuele

Eigenlijk is Palermo eenvoudig te verkennen, maar je moet er wel even de tijd voor nemen, niet terugdeinsen voor enorme zweetpartijen en geen last hebben van FOMO (de fear of missing out, de angst dat je dingen mist). Palermo is relaxed maar is boven alles een prachtige stad. Als je twee lange straten afloopt (de Via Maqueda en de Via Vittorio Emanuele) en je slaat soms rechts- en linksaf om bepaalde dingen te zien, dan ben je aardig bij. 

Het ontbijt in Sicilean Rooms was uitgebreid en bestond vooral uit zoete broodjes en gebakjes met cappuccino. We waren fit to fly, ondanks de honderdklapper die vannacht om 2 uur in de kleine straatjes werd afgestoken, ter ere van de zaterdagavond die goed was gevierd.

Normandiërs 
In Palermo is goed te zien dat Sicilië een paradeplaats is geweest van buitenlandse overheersers: Grieken, Romeinen, Arabieren, Normandiërs, Spanjaarden, Fransen, Britten en korte tijd ook Duitsers. 

We gaan de sporen van de overheersers in deze reis allemaal tegenkomen en vandaag ook. Vandaag stond de Via Vittorio Emanuele centraal en we startten bij een magistraal hoogtepunt, het Palazzo dei Normanni (Normandiërs). 

Het paleis is weelderig en doet nu dienst als parlement van Sicilië en is voor een deel opengesteld voor het publiek. De vertrekken zijn op zich al prachtig maar de topper is toch wel het inpandige Capella Palatina. De kerk is volgehangen met goud en geen centimeter is vergeten. Niet voor niets was de rij  Italiaanse toeristen enorm; dat vroeg veel van de bezoekers want het wachten werd begeleid door de onbarmhartige zon.

Suikershot
De Via VE is een rechte streep die ons voerde naar de haven van Palermo. Onderweg maakte we een uitgebreide stop in de kathedraal en we lunchten op straat met een brioche met vanille-ijs en een cannoli (een opgerold koekje met ricotta). Dat suikershot konden we wel gebruiken.