Salsa en son

SANTIAGO DE CUBA - We rijden vandaag het land van de oorlogen, opstanden en revolutie binnen. Aan de rechterhand zien we in de verte de bergen van de Sierra Maestra, het gebied waar Fidel Castro en zijn kompanen zich schuilhielden en het rebellenleger opbouwden. Ze hebben uiteindelijk gewonnen maar ze hebben er wel voor moeten bloeden.

We reden om 9 uur effectief naar Santiago de Cuba nadat we eerst Bayamo afzochten naar Especiale voor onze auto. De eerste drie tankstations hadden niet deze speciale benzine of hadden deze niet meer. Nummer vier was raak en dus ging ik gewapend met mijn tegoedkaartje naar het loket, waar de slogan van het systeem me nog eens recht in het gezicht uitlachtte: simpel, gemakkelijk en snel. 

De meneer keek naar mijn kaartje en zei dat ik bij tank 2 kon tanken, maar ik wilde van hem horen hoeveel ik nog tegoed had. De stijl en de hartelijkheid zoals we die hebben leren kennen van de Cubanen in Bayamo, werden weer gepresenteerd: 'Numero 2' en vervolgens scheurde hij het kaartje half doormidden en trakteerde hij op een wegwerpgebaar.

Na het tanken weer terug en heb ik bewezen dat de cursus Spaans ook helpt om een beetje ruzie te zoeken en dat werkte: de deur ging open, de computer ging aan en alles werd me getoond op een zowaar vriendelijke manier. Maar waarom werd dat kaartje dan verscheurd? Ander onderwerp graag.

Paard en wagens
De route naar Santiago was fantastisch mooi. Glooiend, met uitzicht op de bergen. In de berm stonden de gedenktekens van alle revolutionairen die hun leven hebben gegeven voor de vrijheid. Het merendeel van de weggebruikers zat in een auto maar de paard en wagens vormden als categorie een goede tweede. De paarden tippelden er stevig op los hoewel je geen deskundige hoeft te zijn om te zien dat de zorg voor de dieren beter kan. Gisteren zag we een heel akelig beeld van een paard dat door de hoeven was gegaan en met de achterbenen in een kikvorshouding op de grond lag. We nemen aan dat -als er tenminste genade is- het paard niet meer leeft.

Bloemstukken en kaarsen
Bij Palma Soriana sloegen we rechtsaf, want we zouden een bezoek brengen aan de Basilico Sanctoario de Nuestra Señora de la Caridad del Cobre. Een hele mond vol, maar het bracht ons naar een kleine versie van Lourdes. De Señora is de beschermheilige van Cuba en dag-in dag-uit komen bussen vol Cubanen naar deze plek voor bescherming en heling. We hadden maps.me, maar we hadden ook de verkopers van bloemstukken en kaarsen kunnen volgen die aan de kant van de weg stonden; wat heet, ze sprongen voor je auto en wilde je als agenten aan de kant van de weg zetten. 

Het kerkbezoek was een belevenis. Vrouwen in het wit en vol overgave, mannen die het allemaal wel geloofden en kinderen die het ondergingen. Je kunt er flessen heilig water tappen, je kunt je krukken en gehoorapparaten achterlaten (want die heb je na een bezoek toch niet meer nodig) en kaarsjes opsteken. 

De laatste halte is onze casa in hartje Santiago de Cuba (ongeveer 500.000 inwoners). De weg voerde ons verder door de uitlopers van de prachtige Sierra Maestra en door de buitenwijken van Santiago. We hielden de adem in, want waar is die mooie stad? Na de hartelijke ontvangst in de casa door Norca, en het tonen van de mooie kamer, het uitpakken en het parkeren van de auto op een parkeerterrein, bleken we op nog geen drie minuten lopen van Parque Cespedes te zitten. Een zijstraatje is de Heredia, een straatje met Salsa en Sonclubs en ja hoor, de live-muziek zette het publiek in beweging. 

Wat een welkom!

Strijdkreet
We passeerden vandaag het stadje Baíre, een weinigzeggend plaatsje, maar naar deze stad is de strijdkreet genoemd die leidde tot de finale oorlog die zou leiden tot de onafhankelijkheid van Cuba. Klik voor meer op HABLAR CUBANO: El Grito de Baire.