Psst!

SANTIAGO  DE CUBA - De laatste dag in Santiago de Cuba we gaan morgen een andere hoek in. En dat is maar goed ook, want Santiago mag dan heel eigen zijn en zijn eigen cultuur hebben en koesteren, voor buitenlanders staan er maar heel weinig open. Onvriendelijk, onbehouwen en vooral de officials waar je onvermijdelijk mee te maken krijgt, zijn ronduit onaardig. We genieten elke dag en we kunnen er om lachen, maar dit doet afbreuk aan dit fantastische land; het is ronduit zorgelijk om te zien in welke staat het land zich bevindt.

Of we even binnen mochten wachten. Albert ging het gesprek aan met een bewaakster van het telecombedrijf ETECSA. Andere wachtenden stonden een beetje te grinniken en ook de official moest wel lachen, maar dit was te veel buiten het protocol. Blijf maar lekker buiten, zei ook haar superieur. De actie van Albert kwam voort uit de contramine waar we in terecht zijn gekomen, onderlijnd door de strapatsen in het Grand Hotel tijdens de lunch. 

Mevrouw, heeft u een rietje?
'No!' (en je had er bij moeten zijn om het geblaf te horen).

Meneer, mogen we twee cappucino's? 
Nee, zijn er niet. 
Maar gisteren hadden jullie het wel.
Gisteren was het de 20e en nu is het de 21e.

En weg was hij.

Na deze en diverse andere ervaringen in dit gebied van Cuba, waar het welkom duidelijk minder was, gaan we steeds meer aanschuren tegen de officials.

Wisseling van de wacht
'Pssst!' Dat is Cubaans voor: meneer, wilt u daar alstublieft niet lopen?' of 'he, jij daar'. We bezochten vandaag de begraafplaats Santa Ifigenia, waar de restanten van de groten van Cuba liggen. Een groot mausoleum ter ere van José Martí, de gedenkplaats van Fidel Castro en vele vele anderen. 

Elk half uur wordt de wacht gewisseld en dat moment wordt omlijst met zwaar militaire muziek die soms krakend uit de luidsprekers komt. De soldaten komen in paradepas de plek innemen van hun collega's.

Mevrouw de wacht gebiedt ons met haar 'psst' op de gewenste plek te staan. Nee, niet op die tegel, op deze. En terwijl de ceremonie zich voltrekt loopt ze expres dwars door het beeld. 
Blokkade, crisis, we geloven dat het heel erg is, maar dit potentatengedrag is helemaal nergens voor nodig.

Het blijft hoe dan ook een gedenkwaardig moment om hier te zijn bij de monumenten van twee mannen die de Cubanen zo hebben aangeraakt en die wereldwijd beroemd zijn.

Eerder lieten we ons met een Buick uit 1953 vervoeren naar het oude fort Castillo El Moro, zo'n tien kilometer ten zuiden van de stad. De entree is voor Cubanen 3 pesos, voor buitenlanders ligt het tarief op 100, maar het uitzicht op de baai mag er zijn. De tocht van vandaag bracht ons naar de Plaza de la Revolución, een grote stenen vlakte met enkele bombastische monumenten. Wel bijzonder om gezien te hebben, maar een schoonheid is het niet.

Bienvenido!
En zo hebben we ons lijstje in Santiago afgewerkt en vertrekken we morgen naar het noorden. Even pauzeren aan het strand en dan gaan we weer naar het westen. We gingen nog even door de winkelstraat lopen en kwamen ook uit bij een andere ETECSA. De deur ging op een kier en een jonge bewaker van het fort vroeg wat we kwamen doen. Na het antwoord volgde 'uno momento' en de deur klapte weer dicht. Na enkele minuten waren we toch wel benieuwd geworden, waar het wachten op was en het zelfde ritueel volgde. Uiteindelijk werd ik binnengelaten en kwam ik voor een bureau met twee dames er achter (anderhalve meter afstand). De mevrouw vroeg me nors wat ik wilde. Kaartjes? Die liggen bij haar en ze wees naar buurvrouw. En in plaats deze te pakken, kon ik wachten tot de ander met de vorige klant klaar was. Mevrouw 1 ging ondertussen door met het loeren op haar telefoon.

Ik keek ondertussen een beetje rond en ik zag de bewaker op zijn knie op een draaistoel rondjes draaien. Toen hij me zag kijken hield hij er meteen mee op. 'Paspoort'! Klonk het opeens hard. De official bleek het tegen mij te hebben. 'Dus u wilt mijn paspoort begrijp ik'. 'Si!'

Het nummer werd genoteerd en de kaartnummers ook. Wat dit nou toch weer is? We raakten in gesprek met Jeff uit Alaska en die moest lachen. 'Ja, als je naam genoteerd wordt en de kaartjes ook, waarschijnlijk word je wat beter gevolgd'

In dat geval heet ik mijn nieuwe lezerspubliek, de Cubaanse officials, van harte welkom. 

¡Bienvenido! Estoy esperando que usted disfrutara mi observaciones sobre vuestro hemoso país
Welkom, ik hoop dat u geniet van mijn observaties over uw prachtige land

Het mooie Cuba
Want dat blijft overeind en ook voor Santiago geldt dat er uitzonderingen zijn. De casa is geweldig en gisteravond hadden we een avondje om in te lijsten. In La Bodeguita del Medio trad de salsa-huisband La Ceiba op. Wat een muziek, wat een vrolijkheid, wat een plezier en wat kunnen ze goed en gemakkelijk dansen. Het ritme en de muziek zit in hun genen en hun gestel. 

En ondanks alle andere momenten, dat is het Cuba dat we meenemen uit deze stad en zullen koesteren.

Guantanamera
We hadden het gisteren al over José Martí, de vader des vaderlands, en vandaag bezochten we zijn graf. Hij was niet alleen een rebel maar ook een schrijver (en dat kan soms heel goed samengaan). Eén van zijn teksten is wereldberoemd geworden, dankzij de wereldhit Guantanamera. Klik voor meer HABLAR CUBANO: Guantanamera.