Indian River, woehoe!

JAIPUR - Er is een bekend filmpje van een trein in Thailand, die dwars door een krottenwijk rijdt en meer ruimte nodig heeft dan de markt toelaat. Er wordt getoeterd, de mensen halen zonder gemor hun spullen opzij, de trein passeert rakelings langs de mensen en daarna wordt de markt weer opgebouwd. Niets bijzonders toch? Het hoort er gewoon bij. 

Nou zoiets, vandaag, in Jaipur.

Het is zondag en veel winkels zijn in alle vroegte nog gesloten (als ze al opengaan). Malkeet rijdt ons naar het Amber Fort en om heel eerlijk te zijn, krijgen we wat lange tanden van forten en tempels. Luxeprobleem, jawel, maar het is een gegeven. 

En toch, het rijden door de stad stak bij ons het vuur toch weer aan en bij aankomst was het een gezellige boel. Veel dagjesmensen en tamelijk veel toeristen, vooral uit China en iedereen leek wel met iedereen op de foto te willen in dit prachtige fort.

Bijbels

Malkeet reed ons terug en toen hebben we hem vrijaf gegeven. We gaan een rondje lopen langs de roze stad en dat kon wel eens veel uren kosten. 

Het begon een beetje te druppelen. Malkeet wist het zeker en zei in zijn beperkte Engels: ‘little rain!’

Toch vroeg hij of we een paraplu bij ons hadden. Wat met een paar druppels begon, eindigde in de bekende tropische bui van bijbelse proporties. Het water gutste over de Johari Bazar. 

Samen met toevallige passanten zochten we onderdak onder een gammel zeiltje. Het waren misschien maar tien stappen naar de Wind Café (pal tegen over de Hawa Mahal (Paleis van de Vier Winden), maar serieus, dat had ons een nat pak opgeleverd dat we niet snel zouden vergeten.

Venetië 

Later die middag was er nog zo’n bui en we vonden een schuilplaats bij een juwelenmaker aan de Tripolia Bazar. De bui was nog krachtiger en duurde langer en dat maakte van de stad een soort Venetië. 

De route voerde ons naar Khajane Walon Ka Rasta en die stond gewoon blank. Waar we aanvankelijk nog een beetje slootjespringend door de stad probeerde te komen, gaven we er uiteindelijk maar gewoon aan toe en we sloften (zoals alle anderen) gewoon met onze Teva’s door het warme water. 

Mensen lachten, maakten hun stoepje schoon, hingen de boel weer buiten en het leven ging weer door. Wat zo gaat het hier nu eenmaal. Een brommer kwam voorbij en de bestuurder riep vrolijk ‘Indian River! Woehoe!’

Kijk, wij schrijven er een stukje over en we maken foto’s. 

Zij kijken achteloos over hun krantje of het al droog is. 

Of zoals in Thailand: of de trein al weer voorbij is.