City of romance

UDAIPUR - Deze reis gaan we niet zuidelijker komen, althans tijdens onze trip door Rajasthan. Udaipur liet zich aankondigen als de meest romantische stad van Rajasthan, dus we hadden er wel oren naar. Vlak bij het stadsmeer Pichola, tjokkesvol tempels en paleizen.

De weg er naar toe liet al zien dat we in een ander deel terecht gaan komen. We hebben de dorre vlaktes gezien, maar nu werd het groener en heuvelachtiger. De weersvoorspellingen doen er weer toe, want daar waar we tot nog toe één zekerheid hadden (droog, op zijn ergst lichtbewolkt en oorverdovend heet), lijkt het hier wat minder stabiel. De eerste regendruppel laat nog op zich wachten, maar met 32 graden is het wel koeler. Alles is relatief.

Zwarte kousen

De weg leidde ons naar de Jaïntempel Chaturmukha Dharana Vihara in Ranakpur die -zoals alom bekend- is gewijd aan Tirthankara Rishabhanatha ;-o. Voor meer informatie verwijzen we jullie graag naar Google. 

Hoogtepunt in het complex is de Adinathatempel met 1444 kunstig gesneden marmeren zuilen. 

Binnen het Hindoeïsme zullen er ook verschillende stromingen zijn, waarbij in de ene tempel wat luchtiger omgegaan wordt met bezoekers dan in de andere. Wel, deze tempel behoorde tot de zwarte kousen-variant. Fotograferen mag (met uitzondering van de beelden van goden), maar lange broeken zijn verplicht en leer is niet toegestaan. Er werd strak op toegezien en het personeel was ronduit nors en onvriendelijk. On-Indiaas wat ons betreft.

Gevaarlijk spel

De rit door de bergen naar Udaipur was mooi maar bijzonder. Het verkeersgedrag is toch al aan de ruige kant, maar op de haarspelden werd schijnbaar de duivel losgelaten. Getoeter, gevaarlijk spel tijdens inhaalmanoeuvres... het ging ook door op de wegen langs de soms stijle hellingen. 

De staat van de weg was soms om te janken en het schoot dan ook echt niet op.

Warempel

Maar na bijna drie uur arriveerden we in de city of romance. We gaan de stad morgen nader verkennen en dan zullen we zien of Udaipur deze naam verdient. Het is een levendige stad met veel geharrewar, maar om nou te zeggen dat er een vioolconcert startte toen we de stad inreden... nee, niet echt.

Maar midden in de slums, kwamen we in ons hotel Udai Kothi aan. Een weelderige witte slagroomtaart met mooie inrichting. Malkeet kon ons niet voor de deur afzetten en dus werden wij (en onze bagage) overgeladen in een tuktuk. De kamer was zonder meer bijzonder. Ja warempel, je zou het romantisch kunnen noemen. 

Toeterconcert

Het werd donker in de stad maar de drukte was gezellig. De tuktukchauffeur was een gezellige kletser en nam ons graag mee. De dubbele agenda was natuurlijk dat hij morgen ook nog aan ons wilde verdienen maar dat maakte ons niets uit. Hij was ons graag van dienst, en zette zijn tuktuk stil midden op de brug, zodat ik een foto van een andere brug kon maken. Het verkeer achter ons kwam tot stilstand en dat leidde tot een groot toeterconcert.

Eindbestemming was het Jagat Niwas Palace en het dakterras op precies te zijn. Pal aan het water, met de mooi verlichte gebouwen die weerspiegelen in het meer. 

Het verzet was gebroken en we bekennen:

Udaipur IS the city of romance.